Ο Καφές – Ιστορική αναδρομή

Ο Καφές – Ιστορική αναδρομή 

Αν και κανείς δεν γνωρίζει πότε ακριβώς ανακαλύφθηκε ο καφές, ο επικρατέστερος μύθος, μας πηγαίνει πίσω στον 9ο αιώνα μ.Χ. στην περιοχή Κάφα στα υψίπεδα της Αιθιοπίας όπου ένας βοσκός που λεγόταν KALDI παρατήρησε ότι τα κατσίκια του κοπαδιού του, καθώς έτρωγαν καρπούς δέντρων που έμοιαζαν με σκληρά κεράσια, είχαν περισσότερη ενέργεια και δυσκολευόντουσαν να κοιμηθούν τα βράδια. Την παρατήρηση του και τον ενθουσιασμό του τον μοιράστηκε με τον ηγούμενο του τοπικού μοναστηριού ο οποίος έφτιαξε ένα ρόφημα από αυτά τα «κεράσια» και γρήγορα ανακάλυψε ότι αυτό το ρόφημα τον βοηθούσε να μείνει ξύπνιος κατά τις αγρυπνίες και τις προσευχές του. Ο ηγούμενος μοιράστηκε το μυστικό του με τους υπόλοιπους μοναχούς και έτσι έμελλε να αρχίσει η διάδοση των ιδιοτήτων αυτών των πολύ «ενεργητικών κερασιών».

Η συστηματική καλλιέργεια και το εμπόριο του καφέ ξεκίνησε στην Αραβική χερσόνησο. Τον 15ο αιώνα καλλιεργούνται καφεόδεντρα στην Υεμένη και τον 16ο αιώνα γίνεται γνωστός ο καφές στην Περσία, την Αίγυπτο, τη Συρία και την Τουρκία καθώς εκτός από τα σπίτια γίνεται αντικείμενο απόλαυσης και σε δημόσια «καφενεία». 

Ευρωπαίοι ταξιδευτές, μεταφέρουν την γευστική εμπειρία αυτού του μαύρου υγρού και τον 17ο αιώνα αρχίζει να διαδίδεται στην Ευρώπη. Το 1615 η Βενετία γίνεται το πρώτο κέντρο παροχής καφέ στην Ευρώπη. Τα «καφενεία» πολύ γρήγορα έγιναν κέντρα κοινωνικής δραστηριότητας και επικοινωνίας στις μεγαλύτερες πόλεις των Ευρωπαϊκών χωρών (Αγγλία, Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία και Ολλανδία). 

Καθώς η ζήτηση από τη ραγδαία επέκταση σε όλο τον κόσμο για καφέ ανέβαινε άλλο τόσο πολύ ανεβαίναν και οι προθέσεις για καλλιέργεια καφεόδενδρων εκτός Αραβίας. 

Οι Ολλανδοί τελικά ήταν αυτοί που κατάφεραν και πήραν σπορόφυτα στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα και τα οποία ανεπιτυχώς φύτεψαν στην Ινδία, αργότερα όμως το κατάφεραν με επιτυχία στο νησί της Java το οποίο σήμερα ονομάζεται Ινδονησία. 

Το 1714, Ο δήμαρχος του Άμστερνταμ έκανε δώρο ένα μικρό φυτό καφέ στον βασιλιά της Γαλλίας Louis XIV ο οποίος και ζήτησε να φυτευτεί το φυτό στον Βασιλικό βοτανολογικό κήπο του Παρισιού.  

Το 1723, ένας νεαρός αξιωματικός του Γαλλικού ναυτικού (Gabriel Matheu de Clieu) κατάφερε και απέσπασε ένα σπορόφυτο από τον Βασιλικό κήπο το οποίο μετά από μεγάλες περιπέτειες το μετέφερε στο νησί Μαρτινίκα. 

Μέσα στα επόμενα 50 χρόνια πάνω από 18 εκατομμύρια καφεόδενδρα είχαν απλωθεί στη Μαρτινίκα που αποτέλεσαν και τη βάση της εξάπλωσης στην Καραϊβική, την Κεντρική και Νότια Αμερική.